ከምድራዊው ዓለም ውስጥ መንፈስ እስትንፋስ ነበራቸው ፣ ምስጢራዊው መንትዮች ፣ እና በተገለጸ ወሲብ በኩል ሌላውን እራሷ ውስጥ አገኘችው። በፍቅሩና በመስዋቱ አሁን አንድ ታላቅ ምስጢር ተፈትቷል ፤ ክርስቶስ እንደ ነፍስ ሁሉ በራሱ ፣ እኔ ነኝ ፣ አንተ ነህ ፣ አንተ ነህ ፡፡

-ከዞዲያክ.

መጽሐፍ

WORD

ሰላም

የዞዲያክ አኳሪየስ ምልክት የተወከለው ሴል ልክ እንደ ንጥረ ነገር (ጂሚኒ) ተመሳሳይ አውሮፕላን ላይ ነው ፣ ግን በመጨረሻው መድረስ ላይ ያለው የእድገት ልዩነት የማይካድ ነው ማለት ይቻላል። ባልተገለጠው ዓለም እና በአንድነት ውስጥ በእውቀት ላይ ያለ የማሰብ ችሎታ ያለው አንድነት አንድነት መድረስ መካከል ባለው አንድነት አንድነት ፣ አንድነት ፣ አንድነት ፣

ንጥረ ነገር የማይገለጥ የመጀመሪያ ደረጃ ሥርየት ከየትኛው-መንፈሳዊ ለውጥ ፣ በእያንዳንዱ የዝግመተ ለውጥ መጀመሪያ መጀመሪያ ላይ ወደ እስትንፋሱ (ካንሰር) የሚገለጥ እና የሚታየው እና የማይታይ ዩኒቨርስ እና ዓለማት እና ሁሉም ዓይነቶች ይሆናል። ከዚያ በኋላ ሁሉም ያልፋሉ እናም በመጨረሻም ወደ ገላ መታየት እና እንደገና ለመገለጥ ወደ መጀመሪያው ዋና ንጥረ ነገር (ጂሚኒ) ወደ መጀመሪያው ሥርወ ንጥረ ነገር (ጂሚኒ) ይወሰዳሉ። እንዲሁ በእያንዳንዱ የምድር ሕይወት መጀመሪያ ላይ ሰው ብለን የምንጠራው ከቁሳዊ ነገሮች እንደ መንፈስ-ነገር ተወስ isል ፣ የሚታየው መልክ ይኖረዋል ፣ እናም በዚያ ሕይወት ውስጥ የማይሞተ ነፍስ ካላገኘ ፣ የተጠናቀረበት ይዘት በተለያዩ ግዛቶች እስከ መፍትሄ ያገኛል ፡፡ የእርሱን ህያውነት አለመሞቱን እስኪያጠናቅቅ ድረስ ድረስ አንድነት ያለው እና የነፍስ አንድ እስከ ሆነበት ድረስ የዚህ ዓለም የመጀመሪያ ንጥረ ነገር እንደገና እንዲተነፍስ ያስችለዋል።

ንጥረ ነገር እንደ መንፈስ-ነገር ሲተነፍስ ወደ ሕይወት ውቅያኖስ ይገባል፣ ይህም የማይታይ እና በሥጋዊ ስሜት የማይታወቅ፣ ነገር ግን በራሱ አውሮፕላን በሚሠራው ድርጊት ሊታወቅ ይችላል፣ እሱም የአስተሳሰብ አውሮፕላን ነው፣ (ሊዮ) - ሳጅታሪ)። የመንፈስ ጉዳይ እንደ ሕይወት ሁል ጊዜ መግለጫን ይፈልጋል። በማይታዩ የጀርሞች ዓይነቶች ውስጥ ገብቷል፣ እና እየሰፋ፣ እየፈሰሰ፣ እራሱን እና የማይታዩ ቅርጾችን ወደ ታይነት ይገነባል። በተገለጠው አለም ውስጥ በጣም ንቁ የሆነው የሁለትነት መግለጫ ወደ ወሲብ የሚሸጋገር እና መስፋፋቱን ይቀጥላል። በጾታ ፍላጎት ወደ ከፍተኛ ደረጃ ያድጋል, እና በአተነፋፈስ ተግባር ወደ ሀሳብ ይዋሃዳል. ምኞት በራሱ አውሮፕላን ላይ ይቆያል ይህም የቅርጾች እና የፍላጎቶች አውሮፕላን (ቨርጎ-ስኮርፒዮ) ነው, ነገር ግን በአስተሳሰብ ሊለወጥ, ሊለወጥ እና ሊዳብር ይችላል.

ነፍስ በሌለው መንገድ እና በሁሉም ቦታ ጥቅም ላይ የሚውል ቃል ነው። አጠቃቀሙ በቀደመው ወይም በሚከተለው ቃል ለመብቃት እና ለመቅለም ያልተወሰነ ባሕርይ መሆኑን ያሳያል። ለምሳሌ የዓለም ነፍስ፣ የእንስሳት ነፍስ፣ የሰው ነፍስ፣ መለኮታዊ ነፍስ፣ ሁለንተናዊ ነፍስ፣ ማዕድን ነፍስ። ሁሉም ነገር በነፍስ እንዳለ ሁሉ ነፍስ በሁሉም ነገር ናት ነገር ግን ሁሉም ነገር የነፍስ መኖርን አያውቁም። ነፍስ በሁሉም ጉዳይ ላይ ቁስ አካልን ለመፀነስ እና ለመገንዘብ ዝግጁ የሆነችውን በሙሉ ደረጃ ትገኛለች። በጥበብ ጥቅም ላይ ከዋለ፣ ቃሉ አሁን የተቀመጠባቸው አጠቃላይ እና አድሎአዊ ያልሆኑ አጠቃቀሞች በሙሉ በእርግጠኝነት ሊረዱ ይችላሉ። ስለዚህ ስለ ኤለመንታዊ ነፍስ ስንናገር፣ በዚህም አቶም፣ ኃይል ወይም የተፈጥሮ አካል ማለታችን ነው። በማዕድን ነፍስ፣ ያቀፈባቸውን አተሞች ወይም ንጥረ ነገሮች የሚይዝ ወይም የሚያገናኝ ቅርፅን፣ ሞለኪውልን ወይም ማግኔቲዝምን እንሰይማለን። በአትክልት ነፍስ ማለት ህይወት፣ ጀርም ወይም ሕዋስ ማለት ሲሆን ይህም ሃይሎችን ወደ ቅርጽ የሚያመጣ እና መልክ እንዲሰፋ እና ወደ ስርአት ዲዛይን እንዲያድግ ያደርጋል። የእንስሳትን ነፍስ እንላታለን፣ ፍላጎት ወይም ጉልበት ወይም ድብቅ እሳት፣ ከትንፋሽ ጋር በመገናኘት ንቁ የሆነ፣ ዙሪያውን የሚከበብ፣ የሚኖር፣ የሚቆጣጠረው፣ የሚበላ እና ቅርጾቹን የሚባዛ። የሰው ነፍስ የዚያ የአዕምሮ ክፍል ወይም ደረጃ ወይም የግለሰባዊነት ወይም ራስን የማያውቅ I-am-I መርህ በሰው አካል ውስጥ የሚፈጠር እና ከፍላጎት እና ከቁጥጥር እና ከቁጥጥር ጋር የሚታገል መርህ ነው። ሁለንተናዊ መለኮታዊ ነፍስ የማሰብ ችሎታ ያለው የንቃተ ህሊና መሸፈኛ፣ መጎናጸፊያ እና ተሸከርካሪ ነው።

ነፍስ ምንም ንጥረ ነገር የመጨረሻና ከፍተኛ የነፍስ ልማት ብትሆንም በአንድ አውሮፕላን ውስጥ ያሉት ሁለት ተቃራኒዎች ናቸው ፡፡ ነፍስ በሕይወት ዘመናችን ሁሉ እስትንፋሱ ብትነፍስ እስትንፋስ አይደለችም ፡፡ ነፍስ ሕይወት አይደለችም እና የሕይወት ተቃራኒ ብትሆንም (ሌኦ-አኳሪየስ) ግን ነፍስ በሁሉም የሕይወት መገለጫዎች ውስጥ የአንድነት መርህ ናት ፡፡ ነፍስ በሚኖሩበት እና በሚንቀሳቀሱበት እና በሚኖሯቸውበት ጊዜ ነፍስ ሁሉንም ዓይነት እርስ በእርሱ የሚዛመደ ብትሆንም ቅርጽ የለውም ፡፡ ነፍስ theታዋን የ itsታ ግንኙነት አይደለም ፣ ምንም እንኳን ነፍስ theታዋን እንደ ተምሳሌት ፣ ሁለትነት ፣ እና በእያንዳንዱ ሰው ውስጥ እንደ መለኮታዊ ነገረ-ህልውና መሆኗ አዕምሮው በጾታ በኩል መንፈሳዊ-ነገሮችን ሚዛን እና ሚዛናዊ ለማድረግ እና ወደ ነፍስ ለመፍታት ያስችለዋል። ነፍስ ምንም ፍላጎት የሌላት የራስ-ፍላጎት-ፍቅር ፍቅር ነው ፣ ምንም እንኳን ምኞት እረፍት ፣ ርኩሰት ፣ ስሜታዊ ፣ ያልዳበረው ገጽታ ነው። ነፍስ በአስተሳሰብ ውስጥ እራሷን የምታንፀባርቅ ቢሆንም በሕይወት ሁሉ እና ዝቅተኛ ቅር formsች ከፍ ወዳለ ከፍ ሊል ይችላል ፡፡ ነፍስ ነፍስ ግለሰባዊ አይደለችም ፣ ግለሰባዊነትዋን መስዋእት ለማድረግ እና ማንነቷን ለማስፋት እና ከሌሎች አካላት ጋር እንድትተያይ የሚያደርግ ግለሰባዊነት ብትሆንም የግለሰባዊነት ብትሆንም የግለሰባዊ ማንነት የሚፈልገውን ፍጹም የፍቅር መግለጫ ታገኛለች።

ሶል በአጽናፈ ሰማይ ውስጥ ያለውን እያንዳንዱን አቶም ከሌላው እና ከጠቅላላው ጋር የሚገናኝ ፣ የሚገናኝ እና የሚዛመድ አእምሮአዊ ብልህነት ነው ፡፡ አቶሞችን በማገናኘት እና በማገናኘት ሂደት ውስጥ ማዕድኑን ፣ አትክልትን ፣ እንስሳትንና ሰብዓዊ መንግሥታትን በንቃት ይዛመዳል ፣ እንዲሁ በዓይን ከማይታዩት መንግሥታት ፣ ከዓለም ጋር እንዲሁም ከሁሉም ጋር ይዛመዳል ፡፡

እንደ አንድ መሠረታዊ መርህ ነፍስ የሰው ልጆች ሁሉ እንደ ሆነች ሁሉ መላው ዓለም ዘመድና ራስ ወዳድነት ሰው ክርስቶስ ያደርገዋል ፡፡ ነፍስ ለሐዘኑ ማጽናኛ ፣ ለደከመው ፣ ለታገሉት ምኞት ብርታት ፣ ለሚያውቁ ሰዎች ጥበብ ፣ እና ለሰነዶቹ ሰላምን ፀጥ የሚያደርግ ንቃተ ህሊና ነው ፡፡ ነፍስ የሁሉም ንቁ መርህ ፣ የንቃተ ህሊና መለኮታዊ ሽፋን ነው። ነፍስ ለሁሉም ነገር ንቁ ነው ፣ ግን ራስን የማወቅ ችሎታ ብቻ እራሱን ማወቅ እና ውስጥ እና እንደ ነፍስ ሊሆን ይችላል ፡፡ ነፍስ ሁሉም ነገሮች የተያዙበት የአለም አቀፍ ፍቅር መርህ ነው ፡፡

ነፍስ ያለ ቅርጽ ነው ፡፡ ክርስቶስ እና ክርስቶስ መልክ እንደሌለው አንድ ነው ፡፡ “ክርስቶስ” ነፍሳት በሥጋዊ አካል በኩል እየሰራ ነው።

የነፍስን መኖር ሳያውቅ ፣ ባለማወቅ እና ራስ ወዳድ እና ተንኮለኛ ልጅ ሕፃኑን ከእናቱ ጥረት ጋር ለማታገል እንደታገለው ሁሉ በእሱ ላይ እንደታገል። ነፍስ ግን እንደ እናት እሷን ለሚቃወሙ ሁሉ በእርጋታ ትናገራለች ፣ እንደ እናቷ የሕፃን ልጅ ዓይነ ስውር በሆነ ፡፡

ፍቅረኛሞች አንድ ወንድ ወይም ሴት ለምትወደው ሰው እራሳቸው እንዲሰዋ ስለሚያደርጉት ፍቅር ሲጽፉ ወጣቶችም ሆኑ ገረድ በጣም ይደሰታሉ እናም በንባብ ይደሰታሉ። የድሮ ሰዎች የጀግናውን ባህሪ ጥንካሬ እና ልዕልና ያስባሉ። ወጣቶችም ሆኑ አዛውንቶች እራሳቸውን ከገጸ ባህሪው ጋር ያስባሉ እና ያገናኛሉ. ነገር ግን ጠቢባን ክርስቶስ ወይም ሌላ ማንኛውም "የአለም አዳኝ" እራሱን ለተወደደው - ለሰው ልጅ እራሱን እንዲሠዋ ስለገፋፋው ፍቅር ሲጽፉ - ወጣትነት እና ገረድ በሃሳቡ ይንቀጠቀጣሉ እናም ካረጁ በኋላ ሊታሰብበት የሚገባ ጉዳይ አድርገው ይመለከቱታል. , ወይም በድካማቸው ወይም በሕይወታቸው ውስጥ, ሞት ሲቃረብ. አሮጌዎቹ ሰዎች አዳኙን በሃይማኖታዊ አድናቆት ያከብራሉ እና ያስባሉ ነገር ግን ወጣትም ሆኑ ሽማግሌዎች እራሳቸውን ከድርጊቱም ሆነ ከሰራው ጋር አያገናኙም, "በአዳኙ" ድርጊት ለማመን እና ለማትረፍ ካልሆነ በስተቀር. ነገር ግን ፍቅረኛ ለምትወደው ወይም እናት ለልጇ ያለው ፍቅር ወይም መስዋዕትነት ተመሳሳይ መርህ ነው ምንም እንኳን ወሰን የለሽ ቢሆንም፣ ክርስቶስ ስብዕናውን እንዲተው እና ግለሰባዊነትን ከጠባቡ ድንበር እንዲያሰፋ የሚገፋፋው ነው። የተገደበው ስብዕና ወደ ሙሉ እና በመላው የሰው ልጅ በኩል. ይህ ፍቅር ወይም መስዋዕትነት በተራው ወንድ ወይም ሴት ልምድ ውስጥ አይደለም, እና ስለዚህ ከሰው በላይ የሆነ እና እንደነሱ ሳይሆን እንደነሱ ይቆጥሩታል. የእነሱ ዓይነት የወንድ እና የሴት እና የወላጅ እና የልጅ ፍቅር እና አንዳቸው ለሌላው መስዋዕትነት የሚከፍሉ ናቸው። ራስን መሰዋት የፍቅር መንፈስ ነው፣ ፍቅር ደግሞ በመስዋዕትነት ይደሰታል ምክንያቱም በመስዋዕትነት ፍቅር ፍፁም የሆነ መግለጫውን እና ደስታን ያገኛል። ሀሳቡ በእያንዳንዳቸው አንድ አይነት ነው፣ ልዩነቱ ፍቅረኛውና እናቱ በግዴለሽነት ሲሰሩ፣ ክርስቶስ ግን በጥበብ ይሰራል፣ እና ፍቅሩ የበለጠ ሰፊ እና በማይለካ መልኩ ይበልጣል።

ግለሰባዊነትን ለመገንባት፣ እኔ-አለሁ-እኔ-ነህ፣ ቁስ አካልን ለራሱ እና እንደ ግለሰባዊነት የሚያውቅበትን ሁኔታ ማሳደግ፣ ለዛም ራስ ወዳድነት ይጎለብታል። ግለሰባዊነት ከተገኘ በኋላ የራስ ወዳድነት ስሜት ዓላማውን አሟልቷል እናም መተው አለበት. የመንፈስ ጉዳይ አሁን የመንፈስ ጉዳይ አይደለም። እሱ ወደ አንድ ንጥረ ነገር ተዋህዷል፣ አሁን እኔ-ነህ-አንተ-እና-አንተ-አር-እኔ በመባል ይታወቃል። በዚያ ነፍሰ ገዳዩና የተገደለው፣ ጋለሞታይቱና ጋሻው፣ ሰነፉና ጠቢቡ አንድ ናቸው። አንድ የሚያደርጋቸው ክርስቶስ ነፍስ ነው።

የራስ ወዳድነት መፍትሔ ፍቅር ነው ፡፡ ራስ ወዳድነትን በፍቅር እናሸንፋለን ፡፡ ትንሹ ፍቅር ፣ የሰው ፍቅር ፣ በአንዱ ትንሽ ዓለም ውስጥ ፣ ፍቅር የሆነው ክርስቶስ ፣ ነፍስ ነው።

ነፍስ በመጀመሪያ በሰው ልጅ ውስጥ መገኘቱን ያሳወቀው እንደ ህሊና ነው ፣ እ.ኤ.አ. ያላገባ ድምፅ እጅግ ብዙ በሆኑት የዓለማችን ድምፆች መካከል ያለው ነጠላ ድምፅ የራስ ወዳድነት ድርጊቶችን እንዲፈጽም ይገፋፋዋል እንዲሁም በውስጡ ከሰው ጋር ያለውን ህብረት ያነቃቃል ፡፡ ነጠላ ድምፅ በሚታወቅበት ጊዜ ከተከተለ በእያንዳንዱ የሕይወት እንቅስቃሴ ውስጥ ይናገራል ፣ ነፍስ ከዚያ በኋላ የሰው ልጅ ነፍስ ፣ ዓለም አቀፋዊ የወንድማማችነት በመሆን በእርሱ ውስጥ ባለው የሰው ልጅ ድምፅ እራሷን ትገልጣለች ፡፡ ከዚያ ወንድም ይሆናል ፣ ከዚያ እኔ-እርስዎ - እና-እርስዎ-ንቃተ ህሊና ያውቃል ፣ “የዓለም አዳኝ” ይሆናል እና ከነፍስ ጋር አንድ ይሆናል።

የነፍስ ንቃተ -ህሊና በሰው አካል ውስጥ ተለጥፎ በዚህ አካላዊ ዓለም ውስጥ ሲኖር መደረግ አለበት። ከመወለዱ በፊት ወይም ከሞተ በኋላ ወይም ከሥጋዊ አካል ውጭ ሊደረግ አይችልም። በሰውነት ውስጥ መደረግ አለበት። ነፍስ ከሥጋዊ አካል ውጭ ሙሉ በሙሉ ከመታወቁ በፊት አንድ ሰው በገዛ ሥጋዊው አካል ውስጥ ያለውን ነፍስ ማወቅ አለበት። ይህ በ ውስጥ ተጠቅሷል በ “ወሲብ” ችግር ላይ አርታኢ (ሊብራ). ቃሉ፣ ጥራዝ 1 ፣ ቁጥር 6 ፣ በገጽ XNUMX ላይ ባለው አንቀጽ ላይ።

ሁልጊዜ በሕይወት ባሉ አስተማሪዎች እና በአንዳንድ ቅዱሳት መጻሕፍት ውስጥ፣ መንፈሱ የፈቀደውን ራሱን መግለጥ እንደሚመርጥ ይነገራል። ይህም ማለት በአካል፣ በሥነ ምግባራዊ፣ በአእምሯዊ እና በመንፈሳዊ ብቃት ብቃት ባላቸው ብቻ እና በትክክለኛው ጊዜ ነፍስ መገለጥ፣ ብርሃን፣ አዲስ ልደት፣ ጥምቀት ወይም ብርሃን በመባል ይታወቃል። ሰውዬው በዚህ ጊዜ ውስጥ ይኖራል እናም ስለ አዲስ ህይወት እና እውነተኛ ስራው ያውቃል, እና አዲስ ስም አለው. ስለዚህም ኢየሱስ በተጠመቀ ጊዜ ማለትም መለኮታዊው አእምሮ ሙሉ በሙሉ በተዋሐደ ጊዜ-ክርስቶስ ሆነ እና ተብሎ ተጠርቷል; ከዚያም አገልግሎቱን ጀመረ። ስለዚህም ጋውታማ በቦ ዛፍ ስር ሲያሰላስል - በሥጋዊ አካል ውስጥ ያለው ቅዱስ ዛፍ - ብርሃን አገኘ። ይኸውም ነፍስ በእርሱ ውስጥ ራሷን ገለጠች እና ቡዳ ብሩኅ ተባለ እና አገልግሎቱን በሰዎች መካከል ጀመረ።

በአንድ ግለሰብ ሕይወት ውስጥ በተወሰኑ ጊዜያት ውስጥ በስራ ውስጥ ካለው የኑሮ ሁኔታ ዓለማዊ ሕይወት ጉዳዮች እስከ አንድ ቀን ዓለም ድረስ የሚዘልቅ ፣ የሚከበብ ፣ የሚደግፍ እና የሚጨምር እስከ ውስጠኛው ዓለም ድረስ ባለው የግለሰቦች ሕይወት ውስጥ ባሉ አንዳንድ ጊዜያት ውስጥ ይነሳል። ይህ ደካማ ትንሽ የአለማችን ዓለም። በአተነፋፈስ ፣ በብልጭታ ውስጥ ፣ በቅጽበት ጊዜ ፣ ​​ጊዜው ያበቃል እና ይህ ውስጣዊ ዓለም ከውስጥ ይከፈታል። ከማያሳየስ ፀሐይ የበለጠ ብሩህ አንጸባራቂ ብርሃን የማያሳየው በብርሃን ነበልባል ውስጥ ይከፈታል። መረጋጋት በማይኖርበት ውቅያኖሶች ፣ በሚሽከረከሩ አህጉሮች ፣ በፍጥነት በሚሽከረከር የንግድ ንግድ ፣ እና በርካታ ቀለሞች ያሉት የሥልጣኔ ወፎች ፡፡ ብቸኛ በረሃማዎቹ ፣ መናፈሻዎች ፣ በበረዶ የተሸፈኑ ደመና-የሚራቡ ተራሮች ፣ አእዋፍ ፣ አእዋፍ ፣ አራዊት እና ሰዎች ፣ የሳይንስ ፣ ደስታ ፣ አምልኮ በፀሐይ እና በምድር ፣ በጨረቃ እና በከዋክብት ላይ ያሉ ሁሉም ዓይነቶች ከነፍስ ውስጣዊው ውስጣዊ ግዛት በሚወጣው ታላቅ ውበት እና ጥላ በሌለው ብርሃን ሁሉ ተለውጠዋል እናም መለኮታዊ ይሆናሉ። ከዚያ የትንሽ ቁጣዎች ፣ ጥላቻ ፣ ምቀኝነት ፣ ከንቱ ፣ ሐሜት ፣ ግራት ፣ የዚህች ትንሽ ምድር ምኞት በጊዜ ውስጥ እና በውጭ በሚገዛው ፍቅር እና ሀይል እና ጥበብ ውስጥ ይጠፋሉ። በዚህ መንገድ አስተዋይ ሆኖ የነበረው ግለሰብ ከህፃንነት ወደ ጊዜ ይመለሳል ፡፡ እሱ ግን ብርሃንን አይቷል ፣ ኃይሉን ተሰማዋል ፣ ድምፁንም ሰማ ፡፡ ምንም እንኳን ገና ነፃ ባይሆንም ፣ እሱ በዚህ ዙሪያ ቢሸከምም እንኳ በወቅቱ አይስቅም ፣ ይጮኻል እናም በብረት መስቀሉ ላይ ተጣብቋል ፡፡ ከዚያ በኋላ እሾህ እና የድንጋይ ንጣፍ ቦታዎችን ወደ አረንጓዴ የግጦሽ መሬቶች እና ለም ለም መሬት ይቀይራል ፤ የሚረግሙትን የሚረግጡ ፣ የሚራገሙትን ፣ የሚሳቡ ነገሮችን ከጨለማ ውስጥ ለማውጣት ፣ እና በእርሱ ውስጥ እንዲቆሙ እና ብርሃንን እንዲጸኑ ሊያሠለጥኗቸው ፣ ወደ ታች የሚመለከት እና በእጆቹ እና በእግራቸው በምድር ላይ የሚራመዱ ዲዳዎች ቀጥ ብለው ቆመው ለብርሃን ወደ ላይ እንዲወጡ ለመርዳት ነው ፡፡ የህይወት ዘፈን ወደ ዓለም ለመዘመር ህያው ነው ፣ ሸክሞችን ለማቃለል; በሚመኙት ሰዎች ልብ ውስጥ የደስታ ፍቅር የሆነውን የፍቅር እሳት ለማቃጠል ፡፡ የጊዜን ዝማሬ በከባድ እና ጠፍጣፋ ሥቃይ ላይ ደስታን እና ደስታን በሚያሰቃዩ እና በብረት የብረት መስቀልን ላይ ለሚሰጉ ፣ ሁል ጊዜ የነፍስ አዲስ ዘፈን ፣ የራስን ጥቅም የመሠዋት ፍቅር . ስለሆነም ሌሎችን ለመርዳት እርሱ በሕይወት ይኖራል ፡፡ XNUMX እንዲሁ በጭንቅ እየሠራ ፣ በፍቅርና በማስታረቅ በሕይወቱ ሁሉ ፣ በአዋቂነት ፣ በእውቀት ፣ በወሲባዊ ፍላጎት ፣ በፍላጎት ፣ እና ጥበብን በማግኘት ፣ ራሱን በፍቅር መስዋት ራሱን መስጠቱ እና ከህይወቱ ያልፋል። ወደ ሰው ሁሉ ሕይወት።

መጀመሪያ ብርሃንን እና ኃይልን ከተሰማ እና ድምፁን ከሰማው በኋላ አንድ ሰው ወዲያው ወደ ነፍስ ዓለም አይገባም ፡፡ እርሱ በምድር ላይ ብዙ ህይወቶችን ይኖረዋል ፣ እናም የራስን ጥቅም የማጣት እርምጃው ነፍሱን እንደገና ከውስጡ እስከሚወጣበት ጊዜ ድረስ በእያንዲንደ ሕይወት ውስጥ በቁጥሮች መንገድ በጸጥታ እና በማያውቁት ይራመዳል። እና ዝምተኛው ጥበብ። ያኔ ሞት በሌለበት የንቃተ ህሊና ጎዳና ላይ የተጓዙትን የማይሞቱትን ይከተላቸዋል።